اندازه گیری فریتین، شاخص خوبی برای ذخایر آهن در بدن می باشد. کاهش سطح فریتین نشانه کم شدن ذخایر آهن و کم خونی فقر آهن است. هنگامی که ذخایر پروتئینی بدن به شدت کاهش یافته باشد، فریتین نیز کاهش خواهد یافت. در دوران بارداری نیز کاهش سطح فریتین مشاهده می شود.
افزایش سطح فریتین: در پی هموکروماتوز، مسمومیت با آهن، انتقال خون مکرر، کم خونی مگالوبلاستیک و همولیتیک، بیماری های نئوپلاستیک، الکلیسم، بیماریهای کلاژن یا بیماری مزمن کبدی مشاهده می شود.
فریتین به عنوان یک پروتئین واکنشی فاز حاد در شرایط بی ارتباط با ذخایر آهن از قبیل بیماری های التهابی حاد، عفونتها و سرطان های متاستاز دهنده نیز افزایش می یابد. اگر این بیماران همزمان مبتلا به فقر آهن نیز باشند، تشخیص آن مشکل می باشد، زیرا سطح فریتین در بیماری های مذکور به طور کاذب افزایش می یابد.
همچنین در هموسيدروز، هپاتيت مزمن سطح فریتین بالا می رود.
کاهش سطح فریتین: در كم خونی فقر آهن، كمبود شديد پروتئين، همودياليز، خونریزی در پی قاعدگی شدید، سوء جذب شدید آهن و خونریزی در مجاری گوارشی، کاهش سطح فریتین دیده می شود.