آزمایشگاه تشخیص طبی دکتر طیبی

سرم

2 میلی لیتر

500 میکرولیتر

هموليز، ايکتريک ، ليپميک

جهت انجام این تست نیاز به ناشتایی می باشد و بيمار در معرض راديواکتيو قبل از نمونه گيری قرار نگرفته باشد.

کاربرد تست گاسترین درارزیابی مبتلایان به زخمهای پپتیک و بررسی بیماران مبتلا به آکلروهیدریا ( نقص در تولید اسید معده) و آنمی پرنیشیوز و بررسی بیماران مشکوک به سندرم زولینجر الیسون (Zollinger-Ellison syndrome) یا سندرومZE و تشخیص گاسترینوما : اندازه گیری گاسترین روی سرم های basal و تحریک شده با سکرتین (secretin-stimulated) بهترین تست آزمایشگاهی برای تشخیص گاسترینوما می باشد.
افزایش سطح گاسترین در سندرم زولینگر – الیسون و کم خونی پرنیشیوز و گاستریت آتروفیک و کارسینوم معده و نارسایی مزمن کلیوی وانسداد پیلور معده (دریچه خروجی معده) و باقیمانده آنتروم پس از جراحی معده دیده می شود
کاهش سطح گاسترین در آنترکتومی همراه با واگوتومی و کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) دیده می شود.

گاسترین توسط سلول های نورواندوکرین G که در آنتروم معده و گاهی سایر مناطق دستگاه گوارش قرار دارند ترشح می شود. گاسترین سبب ترشح اسید معده و رشد سلول های شبه انتروکرومافین مترشحه هیستامین، در مخاط معده می شود که در هیپرگاسترینومی مزمن این سلول ها دچار هیپرپلازی می شوند. از نظر بالینی، اندازه گیری گاسترین به منظور تشخیص تومورهای کارسینوئید مترشحه گاسترین (گاسترینوما) انجام می گیرد. شایع ترین محل گاسترینوما در دئودنوم یا پانکراس بوده که سبب سندرم زولینگر – الیسون (ZE) می شود. کارسینوئیدهای معده همراه با گاستریت مزمن آتروفیک و بصورت اسپورادیک (نادر) هم اتفاق می افتند. سلول های G به ندرت ممکن است در غدد لنفاوی هم یافت شوند.
ترکیبی از افزایش گاسترین همراه با افزایش اسیدیته معده در هیپرپلازی اولیه سلول G هم اتفاق می افتد که افتراق آن از سندرم زولینجر الیسون (ZE) سخت می باشد. سایر بیماری هایی که گاسترین سرم در آنها افزایش می یابد عبارتند از گاستریت آتروفیک، کم خونی پرنشیوز، سندرم پس از واگوتومی، به دنبال رزکسیون روده باریک، نارسایی کلیه و سیروز.

بلع غذای غنی از پروتئین می تواند منجر به افزایش سطح گاسترین سرم شود.