فیبرینوژن در کبد سنتز شده و در بیماری های کبد به علت کاهش ساخت و سوء تغذیه کاهش می یابد. همچنین در DIC (انعقاد منتشر داخل عروقی) به علت تولید بیش از حد ترومبین که فیبرینوژن به فیبرین تبدیل می کند میزان فیبرینوژن را کاهش می دهد.
انتقال مقدار زیاد خون نیز موجب کاهش سطح آن می شود، زیرا خون ذخیره فاقد فیبرینوژن است. کاهش سطح فیبرینوژن موجب افزایش زمان پروترومبین (PT) و زمان ترومبوپلاستین نسبی (PTT) می گردد.
فیبرینوژن در واکنش های مرحله حاد التهابی ( مثل پنومونی و آرتریت روماتوئید و گلومرولونفریت) و در طی دوران بارداری ، استعمال دخانیات و در تروما افزایش می یابد.
افزایش فیبرینوژن می تواند خطر ابتلا به انفارکتوس قلبی را افزایش دهد.