AST به همراه ALT از جمله مارکرهایی است که در نتیجه تخریب سلولی برخی از بافتها آزاد می شود. افزایش سطح AST در بیماران مبتلا به سیروز الکلی، احتقان کبدی، سکته قلبی، تومور متاستاتیک کبدی، پانکراتیت حاد، بیماریهای عضلانی- اسکلتی یا تروما، آنمی همولیتیک حاد و سوختگی های شدید مشاهده می شود.
افزایش سطح:
۱- در بیماری های قلبی : انفارکتوس میوکارد، عمل های قلبی، سوند گذاری و آنژیوپلاستی قلب
۲- بیماری های کبدی : هپاتیت، سیروز کبدی، آسیب کبدی ناشی از دارو، متاستاز کبدی، نکروز کبد، جراحی کبد، منونوکلئوز عفونی با هپاتیت، تومور کبدی
۳- بیماری های عضله اسکلتی : ترومای عضله اسکلتی، اعمال جراحی غیر قلبی ، ترومای متعدد، سوختگی عمیق و شدید، دیستروفی عضلانی پیشرونده ، به دنبال تشنج، گرما زدگی، میوپاتی، میوزیت
۴- سایر بیماری ها: آنمی همولیتیک حاد، پانکراتیک حاد
کاهش سطح: بیماری حاد کلیوی، بری بری، کتواسیدوز دیابتی ، حاملگی، دیالیز مزمن کلیه و اورمی